Tekstüre Emülsiyon Boyalar
Tekstüre emülsiyon boyalar piyasada oldukça popülerdir ve çimentolu yüzeylerde yaygın olarak kullanılır. Bunlar, standart düz yüzeyli emülsiyon boyalara kıyasla daha yüksek film yapma yeteneğindedirler.
Bu tip daha yüksek film yapılı boyaların düşük geçirgenliğini dengelemek için, boya formülünün pigment volüm konsantrasyonu genellikle artırılır.
Bununla birlikte, normal olarak, yüksek pigment volüm konsantrasyonuna karşın, tekstüre boyalar duvarlarda çok dayanıklıdır. Yaygın olarak kullanılan tekstüre katkı maddelerinin parçacık boyutu yaklaşık 0.2 ila 2.0 mm arasında değişir ve bazen daha da büyük olabilir.
Genel olarak rafine edilmiş kumlar ya da kaba boya dolgu malzemeleri, daha ince dokulu ya da kumdokulu boyaları üretmek için kullanılırken, kaba dokulu ya da agregalı boyaları üretmek için çakıl taşları, silikatlar ya da iri partiküllü karbonatlar kullanılır.
Formülasyon aşamasında, uygulama yöntemi ile tutarlı olmasının yanı sıra kurumuş filmde doğru paketlenmiş görünüşün sağlanmasından emin olmak için tekstüre maddesinin sınıflandırılmasına özen gösterilmelidir. Kum dokulu (tekstüre) emülsiyon boyalar, konvansiyonel tip boyalara benzer biçimde üretilirler.
Ancak pigment dispersiyonu sağlandıktan sonra ve gerekli renk uyum ayarlamaları yapılmadan önce tekstüre katkı maddesi verilebilir.
Kum-dokulu boyaların formülasyonu, düz son kat boyalarınkinden biraz farklıdır ve özellikle, daha düşük pigment miktarları, dolgu tipi tekstürleştirici maddelerin daha yüksek verilmeleri ile başarılabilir. Bu durum, boya filminin örtücülüğünü etkilemez.
Çünkü bu tür son kat boyaların daha yüksek film yapısında olmaları herhangi bir örtücülük kaybını dengeler. Tipik bir formül Tablo 1’de gösterilmiştir ve bu fırça ya da püskürtme ile bir ya da iki kat olarak uygulanır. Bu formülasyonun pigment volüm konsantrasyonu yüzde 48 civarındadır.
Tekstüre boyaların pigment volüm konsantrasyonu için uygulanma geçerliliği henüz belirlenmemiştir. Bununla birlikte, burada iri partiküllü kumların ya da agregaların verilmesinin belirli bir formülasyonda kullanılan pigment dolgupolimer kombinasyonunun pigment volüm konsantrasyonunu önemli ölçüde etkilemediği varsayılmaktadır.
Agrega dokulu (tekstüre) boyalar Tablo 2’deki gibi formüle edilmiştir. Bu boya sıva malası ya da özel olarak tasarlanmış püskürtme tabancası ile uygulanır. Bunların renklendirmesi kendinden renkli mineral agregalar, renkli mermerler ve buna benzer malzemeler ile yapılabilir.
Ya da tipik olarak poliüretan asıllı boyalar kullanılarak sentetik olarak kaplanmış çakmaktaşı agregaları ile renklendirilebilir. Boyanın en son renk tonunu kontrol etmek için üretim sırasında çok az pigment tozu eklenebilir. Üretim, basit karıştırma işlemiyle yapılır; öğütme ya dispersiyon gerekli değildir.
Yüksek bir agrega – bağlayıcı katı oranı, (örnekte görülen yaklaşık 8: 1), polimerin agrega parçacıklarını kapladığı ve bağladığı ve uygun ıslak yapışmayı sağladığı biçimde optimumda olması gerekir. Bir polimer şişkinliği, kurumuş boya topografyasını kısmen maskeleyen bir film oluşturmaya eğilim gösterir.
Formülasyonda kullanılan talk, kurumuş filmin su direncini arttırır. Islatma ajanı ise, mala ile uygulandığında öncelikle uygulama özelliklerini iyileştirmek için eklenen önemli bir katkıdır.
Yeni ve Kuru Dış Beton Yüzeyler
İnşaattan sonraki aşamalarda, çimentolu yüzeyde hiç nem fazlalığı kalmadığında yeni ve kuru dış beton yüzeyler elde edilecektir. Bu oluşum aralığı, betonun ya da sıvanın kesit kalınlığına ve dış ortam koşullarının şiddetine bağlı olacaktır ve bu süre 1-12 aylık bölümlerde olabilir.
Bu aşamada, beton yüzeylere uygulanabilen boya türlerinde herhangi bir sınırlama yoktur. Ancak elde olmayan nedenlerle oluşan ıslanmaya ve alkali tuzların yeniden etkinleşmesine karşı korunma önlemleri olarak, uygulanacak boya sistemlerinin alkali direncinde olması gerekecektir.
Bitkisel yağ modifiye alkidler gibi doğal yapısından kaynaklanan düşük alkali dirençli bu tip alkid reçinelerinin uygulanacağı yerlerde, dirençli bir bağlayıcı primer ya da astar kat uygulanmalıdır. Bu bağlayıcı primerlerin ayrıca, aşınmış çimentolu yüzeylerin sağlamlaştırılmasında önemli bir yeri vardır.
Kuru çimentolu yüzeylere üç ana sınıf boya uygulanır.Bunlar; klor kauçuk rezin bazlı boyalar, genellikle yüksek dayanıklılık ve su geçirmeme özelliğinin gerekli olduğu yerlerde vinil kopolimer bazlı boyalar ve tekstüre ya da tekstüre olmayan daha önce açıklanmış olan emülsiyon boyalardır.
Epoksi, poliüretan ve alkit bazlı gibi öteki boya türleri de uygulanabilir, ancak bunların kullanımı yukarıda belirtilen sınıflara kıyasla yaygın değildir.
Bununla birlikte, genel olarak, bu polimerlerin kullanımı duvar boyalarında özel bir sorun oluşturmaz ve normalde hepsi yarı parlak ya da mat son katlar olarak düşük yapılı boya sistemleri olarak formüle edilir.
Beton ya da sıvalı duvarlara uygulanan boyalar olarak genel amaçlı kullanımda, emülsiyon bazlı sistemlerin en sık kullanılan sistemler olduğu açıktır. Klorlu kauçuk ve vinil sistemler ise, suya ve kirleticilere karşı yüksek dayanım ve olağanüstü direnç gerektiren, özel olarak istenen ana uygulamalarda kullanılırlar.
Yeni ve kuru çimentolu yüzeyler için tekstüre emülsiyon boyalarının formülasyonu, nemli yüzeylerde kullanılan boyalarla yaklaşık aynıdır.
Bununla birlikte, tekstüre olmayan emülsiyon boyalarda, neme karşı yüksek geçirgenliğe ihtiyaç duyulmadığından, daha düşük pigment volüm konsantrasyon düzeyleri yaklaşık %30-35 kabul edilebilir.
Kuru çimentolu yüzeyler için pigment volüm konsantrasyonundaki bu azaltma, daha iyi dayanıklılık özelliklerine ulaşılmasını sağlar. Yüzde 28 pigment hacim konsantrasyonu, dış cephe emülsiyon boyası beyaz formülasyonu Tablo 3’te verilmiştir.
M. Namık Kayaalp / Kimya Mühendisi / Ecelak Boya Kimya Ltd. Şti.
Kaynakça
1. Flick, E.W., Su-based Paint Formulation Noyes Data Corp. New Jersey,
2. Newton, D.S. (Ed.), Paint Technology Manual Part 4, Chapman and Hall, London
3. Paint Formulation, J.Boxal, Geoge Godwin Ltd.-London 1980.
